Dünənki 6-lı masada müxtəlif mövzular üzərindən müzakirələrdə gəldiyimiz bir neçə maraqlı fikirlər bizi düşündürdü və üzərində durduğumuz əsas mövzu qadağalar oldu. Qadağalar, əslində əmrlə bağlıdır. Qadağa sözlər, cümlədə xüsusilə də sadə feil kimi istifadə olunur. Oturma, götürmə, get, qaç! Gördüyünüz kimi çox zaman bu qadağalar sadə feil olaraq əmr şəklində istifadə olunur. Çox da maraqlıdır ki, felin əmr şəkli məzmunca indiki, yaxud gələcək zamanı bildirir. Keçmişlə bağlı qadağanın mahiyyəti olmur. Və ya əmr şəklində istifadə olunan qadağa keçmişlə bağlı olmur.
Qadağalar hər öz üsyankarını yaradır. Üsyankar öz iradəsini ortaya qoya bilməyəndə hadisələri başqa hala köçürə bilir. Misal, olur ki, atan işdə əsəbləşir amma içində gəzdirib, evə gətirir və evdə uşağa sillə çəkir. Bu kimi yəni. Qadağa qıdıqlayır ya qıcıqlandırır amma demək istədiyim odur ki, hərəkət və reaksiya yaradır səndə. Qadağa, halsız və məqsədsiz insanı da nəyəsə kökləyir və həyatında görmədiyi bir mücadilənin içinə də soxur. Halbuki, həyatı boyu içinə soxub gəzir. Evdə arvad uşaq və ya tərsinə ər ya qaynana, sonu isə fəci. Dolub daşırsan. Sıradan hadisəyə partlaq verirsən. Misal, yolu keçən piyadaya bildirirsən ki, zolaqlı yoldan keç, qəfləti üstünə hucum edir. O hücum sənə deyil, daşıdığı basdırılmış hisslərdən ortaya çıxır. Qadağalar da burda müstəsna deyil.
Ax qadağalar, qadağalar… Sait Faik Abasıyanık-dan qadağa ilə bağlı sözü yaddaşınıza hifz edin:
Anlamaq qadağa deyil, bizim cəmiyyətda anlatmaq qadağadır!
WhatsApp-dan bizə yazın