Mükafat gecikincə, dəyər o qədər azalır!

Xəyallarla dolu beynimizi olduqca strateji qərarlar vermək üçün istifadə etmir, özümüzə daha məntiqsiz işlər görməyə icazə veririk. Bu səbəbdən də qabığın alın payının ön hissəsi təkcə özünənəzarətdə güclü deyildir. O həm də pis qərarları məntiqli hesab edər və sabah daha yaxşı olacağına söz verə bilər.

 Yarımçıq adam deyə dilimizdə bir söz var, nədir bu? Bütün işlərdə gözəl başlayır və tamamlaya bilmir. Davamını gətirə bilmir. İstəsə də edə bilmir. Ehtirası, hırsı və kor cəsarəti. Boğulmağa məhkumdur!

Mükafatı nə qədər çox gözləyiriksə, dəyəri bir o qədər azalır. Buna gecikmə endirimi deyirlər.

Onlar əlçatan zövqdən ötrü, həqiqətən də, istədiklərindən özlərini məhrum etmişdilər.

Məhdudlaşmış rasionallıq nədir? Biz işə başlayana qədər rasional oluruq. Nəzəriyyədə rasionallığımız mükəmməl olur, lakin tamahlandıqda beynimiz mükafatı əldən verməmək üçün mükafat axtarma əhvalına keçir.

Məhdudlaşmış özünənəzarət- biz özümüzə bizə lazım olmayana qədər nəzarət edirik.

Biz müasir insanlar əlçatan və gələcəkdə alınacaq mükafat arasında seçim edəndə beynimiz iki variantı fərqli emal edir. Əlçatan mükafat bizim daha köhnə, sadə mükafat sistemini və onun dopamin yaratmaq istəyini işə salır. Gələcəkdə ala biləcəyimiz mükafatlar isə bu sistemi o qədər də maraqlandırmır.

Yaxşı xəbər isə odur ki, tamahın imkanları məhduddur.