Həyatda insanlar var, həqiqətən heç yanında olunası deyil, nə də uzağında olası deyil. Belə, apendisit kimidir. Appendisit adam. Var ya yox. Üzüləsidir. Niyə həyata gəldiyi və həyat qayəsi nədir, bilmir. Bilmir ki, bilmir. Bugünki yazımı, onlara həsr edirəm. Appendisit adam.
Görüşürsən, görüşdə ancaq kiçik uğurundan və uğurunun gətirdiyi böyük baş giccələnmələri həyatdan qoparıb onları.
Keçmişi heç xatırlamazlar, keçmişdə salamı sadəcə və mövcudiyyəti xatırlayırlar. Başqa da heç nə. Lazım olanda varmış olan hadisələri xatırlayırlar. Bu qədər. Bəlkə çoxu ola bilər. Necə desəz, etdiyi kiçik hərəkəti böyük görə bilirlər. Keşkə, illərlə sonra böyüyərdilər düşüncə olaraq, ancaq kiçikdə qalıblar.
Gələcəyə gəlincə, ancaq uğuru, pulu, maddi varlığı önə çəkirlər. Gücdür bunların anası, gücdür bunların atası. Başqa da heç nə. Güclü ol, səninləyəm. Güclü ol, birlikdə yürüyək.
Özləri ancaq pula, materiyala fokus olublar. Təəssüf ki, övladlarını da pula yönləndirirlər. Nəyisə, elətdirəndə sənə kinder alacam, zooparka gedərik, yoxsa eləməsən, bunları görməyəcəksən. Üzücüdür. Uşaq sevgi görmür, yoxdur ki, atada, verə. Yetimxana daha gözəl tərbiyə verər.
Ucuzluq qanlarında ya da yaradılışında biruzə verir. Ucuz düşüncə, ucuz vuruş, ucuz düşüş. O qədər sürətli ələ verirlər ucuzluqlarını. İçlər acısı. Ancaq hiyləgərdən fərqləri var. Hiyləgər insanlar illərlə hiylələrini gizlədə bilirlər və gizlətdiklərində üzə çıxmağı çətin olur. Bunlarınki, qısa zamanda önə çıxır.
WhatsApp-dan bizə yazın