Rumıniyada olduğum proyektdə çeşidli ölkələrdən nümayəndələr var idi və demək olar ki, hər yaş kateqoriyasının nümayəndəsi mövcud idi. Xüsusilə, gənc nəsil daha çoxdur və onların davranışlarını sezdim. Gənc nəsil, çox sürətli bir istehlakçıdır və deyərdim ki, bu tək maddi deyil, həm də mənəvi tərəfdən də özünü biruzə verir. Mənəvidən qəsdim, duyğular və hisslər o qədər sürətli yaşanır və unudulur ki, deyəcək söz tapmıram.
Bugün çox yaxın olub, bir birinə ən xoş sözlər deyib, sabah öpüşüb və biri gün ayrılıb, yenidən həyatlarına davam edirlər. İçlərində anladığım ən çox bunu doymuş ölkələrin nümayəndələrində görürəm. Düşünün, portuqal, fransız və italyanlar, sürətlə yaşayırlar bunları. Unutmuyun, mən proyektin iştirakçılarından yola çıxıram. Bu proyekt də ən əsası mübadilə proqramıdır. Gəldiyim qənaətlərdən biri də odur ki, yeni AB-inə qatılan ölkələr və ya Balkan ölkələri əslində tamamən fərqlənir böyük 4-lükdən. Onlar tamamilə fərqli düşünürlər və düşüncə fərqi açıq aşkar ortadadır. AB-liyi tamamilə fərqli topluluqlardır və inteqrasiya aralarında zəif gedir. Siyasilər gözəl anlaşır, amma xalq hələ o deyil. Bir də görünən odur ki, kiçik ölkələr böyüklərin bazarı üçün çox faydalıdır. Məhsullarını rahatlıqla satırlar və yaxşı da qazanırlar.
Gənclərin arasında fərqinə vardığım digər məsələ isə əksər gələnlər kasıb insanlardır. Kasıb insan maddi olaraq elə mənəvi olaraq kasıbdır. Bunu yazmışdım və dünyada da bunun eyni işlədiyini gördüm. Avropalılara da rol vermək olar, rahatlıqla da mənimsəyərlər. Pulun ver, maddi gözləntisini qarşıla, sıxıntı yoxdur.
Otaq yoldaşımın telefonu itmişdi, keçirdiyi hissləri gördüm, qorxu, tərəddüd, hərkəsdən şübhələnmə, bildiyin Bəxt üzüyü, bütün proyekt boyu dostlaşdığı adamdan şübhələnməyə başladı. Bütün bu ssenarilər çox tanıdıq gəlir.